اگر هوا ابری باشد می گویند چرا آفتاب نیست . اگر آفتاب باشد می گویند دلمان برای ابر های تیره تنگ شده است . آدم در از امثال این رفتار ها در عجب می ماند .
درب خانه را می گشاید به منزل می آید . مبل های خانه مثل همیشه با پارچه ای سفید پوشانده شده است . پارچه هایی که از مادرخانمش به خانمش به ارث رسیده و حالا حکم روکش را دارد . رنگ و رویی هم ندارند بیشتر از بی رنگیشان است که به سفید می گرایند . در همان سمت تابلو فرشی از کوه و دریاچه ای که آفتاب درخشان را در خودش منعکس میکند بالای یک مبل تک نفره ی زه وار در رفته روی دیوار نصب است .چارچوب تابلو رنگ تیره ای دارد ولی حسابی گرد و خاک بر روی آن نشسته است . فرش های خانه هم که حسابی آفتاب خورده و رنگ قرمز خودشان را به رنگ نامعلوم بنفش رنگی داده اند . یک میز تحریر شلوغ هم در گوشه ای به چشم می خورد که یک صندلی پلاستیکی قرمز پشتت قرار دارد برای نشستن و خواندن تا بی نهایت . تلویزیون هم که روشن فکری مانع از خرید آن شده و فقط یک میز تلویزیون که کادوی عروسی از طرف عمه جان خانمش است به چشم می خورد .
مرد به سمت مبل تک نفره ی مخصوص خودش می رود . پارچه را کنار میزند و روی فرش پرتابش میکند . رو مبل لم می دهد و سرش را به سمت عقب می برد تا حالت لم دادنش کامل شود .
- خانم کجایی ؟ دارم از تشنگی هلاک میشم .
خانم از اتاق بیرون می آید . یک روپوش سرمه ای رنگ پوشیده و چادر در دست دارد و سعی می کند که چادرش را باز کند تا به سر بگیرد . معلوم است میخواهد بیرون برود .
- به به بالاخره تشریف آوردین . پاشو برو یه لیوان آب بردار .
مکثی میکند و جمله ای را که در دهاتش تا پشت دندان هایش آمده بودند می خورد . چند قدمی بر می دارد به سمت آشپزخانه میرود .
در آشپزخانه اجاقی کثیف که انگار آب خورشت یا روغن یا چیز دیگری بر روی آن ریخته در کنج آشپزخانه به چشم می خورد . سینک ظرف شویی پر از ظرف نشته از شام دیشب است . مثل اینکه دیشب مادر خانم و پدر خانم مرد مهمان ناخوانده بودند . ولی خانم در تهیه ی غذا سنگ تمام گذاشته بود . در اصل سنگی بر روی دوش مرد گذاشته بود . یخچال رنگ و رو رفته ای با صدای موتور وحشتناکی بغل سینک ظرف شوی در حال انجام وظیفه است . رنگ یخچال سفید ولی دیگر مایل به صورتی شده است . کابینت ها هم که رنگ سفید یخچالی خود را با رنگ آب مرغ و رطوبت عوض کرده اند ولی هنوز سالم و محکم سر جایشان ایستاده اند . یک میز نهار خوری شیشه ای چهار نفره با چارچوب استیل و صندلی های چوبی قهوه ای رنگ درست در وسط آشپزخانه به چشم می خورد . قشنگ است ولی ریخت بی ریخت آشپزخانه را به هم ریخته است .
زن به سمت یخچال می رود . درب یخچال را باز میکند . صدا نوار مغناطیسی کنار در یخچال به گوش می رسد . درون یخچال سه لیوان دسته دار خالی , یک پارچ تا نصفه محتوی آب یک ظرف پر رب گوچه فرنگی و یک ظرف خرمای خشک , یک قابلمه ی مشکی محتوی شام دیشب و سه تا پرتغال و دو تا سیب به چشم می خورد .
زن یکی از لیوان ها را بر می دارد . لیوان حسابی سرد شده و جای لکه را از انگشتان حسابی می پذیرد . لیوان را پر آب میکند و در یخچال را می بندد
...
